هانیه رستمیان: تحریمها به رشته تیراندازی هم لطمه زده است/ از تجربه بازیهای توکیو در المپیک پاریس استفاده میکنم
تاریخ انتشار: ۱۴ آبان ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۳۳۷۴۲۰
عضو تیم ملی تپانچه گفت: تحریمها اجازه نمیدهد که بتوانیم سلاحهای مورد نظر را تهیه کنیم.
هانیه رستمیان، عضو تیم ملی تپانچه کشورمان در گفتوگو با خبرنگار گروه ورزشی خبرگزاری برنا در خصوص کسب نخستین سهمیه کاروان ورزشی ایران برای المپیک 2024 پاریس اظهار داشت: مسابقات قهرمانی جهان سخت بود و کمتر کسی انتظار داشت که بتوانیم سهمیه المپیک را بگیریم ولی عملکرد خوبی داشتیم و موفق شدم اولین سهمیه کشورمان را به دست بیاورم.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
وی در ادامه در پاسخ به این پرسش که رشته تیراندازی تا چه میزان مورد حمایت مسئولین ورزش کشور است؟ گفت: همیشه انتظار حمایت داریم چون رشته ما وابسته به تجهیزات است. برای تهیه این تجهیزات و موفقیت در مسابقات نیاز به اعزامهای زیادی داریم، فدراسیون همیشه در تلاش است که این شرایط را برای ما فراهم کند ولی حتما نیاز به کمک و حمایت مسئولین نیز همواره احساس میشود. رشته تیراندازی با توجه به نتایج خوبی که در ادوار گذشته به ویژه در المپیک توکیو به دست آورده مورد حمایت واقع نشده و به همان اندازه که انتظار از ما در مسابقات بالاست انتظار ما هم برای حمایت بیشتر است و دوست داریم بیشتر از گذشته مورد توجه قرار بگیریم.
قهرمان رشته تیراندازی در خصوص دومین تجربه حضورش در بازیهای المپیک اینگونه توضیح داد: در المپیک توکیو هم حضور داشتم هرچند توکیو اولین تجربهام بود ولی عملکرد خوبی داشتم، نتیجه و مدال در رشته تیراندازی اصلا قابل پیشبینی نیست چرا که هر مسابقه شرایط خاص خودش را دارد ولی حتما تلاش خواهم کرد از تجربه ارزشمند المپیک توکیو در پاریس استفاده کنم و نتیجه بهتری کسب کنم.
رستمیان با اشاره به اینکه در المپیک توکیو نیز پرچمدار کاروان کشورمان بوده است، گفت: خیلی خوشحالم که در المپیک قبلی به عنوان نماینده جامعه ورزش زنان پرچمدار کاروان بودم. احساس بسیار خوبی بود البته انتظارات را هم کمی بالا برده بود امیدوارم در المپیک پیشرو نتیجه بهتری به دست بیاورم.
دارنده سهمیه المپیک پاریس با گلایه از میزان قراردادها در لیگ برتر گفت: رشته تیراندازی همانطور که گفتم نیازمند تجهیزات است، تجهیزاتی که ارزان هم نیستند در کل میتوانم بگویم که رشته، رشته ارزانی نیست و متاسفانه چون پخش زنده هم نداریم خیلی شناخته شده نیستیم که اسپانسرهای قوی به سمت این رشته بیایند، به همین خاطر میزان قراردادها در مقایسه یا دیگر رشتهها خیلی پایین است و راضی کننده نیست.
عضو تیم ملی تپانچه در مورد وعدههای مسئولین برای تهیه تجهیزات ملیپوشان نیز تصریح کرد: ما مشکل تجهیزات داریم و این چالش مربوط به حالا نیست. شما هر ورزشکاری را در رشته تیراندازی به سراغش بروید در مورد مشکل فشنگ حتما خواهید شنید ولی فدراسیون همیشه حمایتهای لازم را دارد و تلاش میکند امکانات را در اردویهای برون مرزی برای ما فراهم کند. ولی در مجموع تحریمها اجازه نمیدهد که بتوانیم سلاحهای مورد نظر را تهیه کنیم و به این رشته هم لطمه زده است.
رستمیان در توصیه به علاقهمندان به این رشته گفت: برای شروع فعالیت در رشته تیراندازی نیاز با هزینه بالایی نیست چون اکثر باشگاهها وسیله و تجهیزات لازم را در اختیار ورزشکار میگذارند اما اگر فردی بخواهد این رشته را حرفهای ادامه دهد باید حداقل مبلغ 100 میلیون تومان هزینه کند که این هزینه در رشته تفنگ بالاتر هم میرود چون هم اسلحه آنها گرانتر است و هم لباس مخصوص هم دارد.
انتهای پیام//
آیا این خبر مفید بود؟ 0 0نتیجه بر اساس 0 رای موافق و 0 رای مخالف
منبع: خبرگزاری برنا
کلیدواژه: تیراندازی بانوان هانیه رستمیان المپیک پاریس
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.borna.news دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری برنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۳۳۷۴۲۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
حسن یزدانی بحران ملی نیست
روزنامه شرق نوشت: حسن یزدانی، قهرمان پرآوازه کشتی ایران، تبدیل به سوژه داغی برای فضای ورزشی این روزهای ایران شده است. دلیلش بازگشت او به تشک کشتی و ارائه فیلمی چندثانیهای از تمرینش با کشتیگیری به مراتب سبکوزنتر از خودش است. او نشان داده بعد از عمل سنگینی که روی کتفش داشته، برگشته و مهیا است تا در المپیک پاریس به میدان برود.
یزدانی پیشازاین در تلویزیون وعدهای با این مضمون داده بود که در پاریس، هم تیلور را میبرد و هم طلا میگیرد. باوجوداین اتفاقاتی رخ داده که شاید با چنین شفافیتی نتوان درباره ادعای حسن یزدانی صحبت کرد. اولین آنها غیبت دیوید تیلور، رقیب همیشگی یزدانی در پاریس است. او در یک شگفتی بزرگ در مسابقات انتخابی تیم ملی آمریکا، مبارزهاش را به آرون بروکس ۲۳ ساله باخت و به همین سادگی از تیم ملی بیرون ماند.
داستان اول برای حسن یزدانی شیرین است. تیلور در سالهای اخیر بهخوبی نشان داده بود راه بردن یزدانی را فراگرفته و حتی او را در آخرین جدال، ضربه فنی هم کرد. آمار تقابلهای این دو هم بهخوبی گواه برتری تیلور در تقابلهای رودررو است. حالا که جادوگر آمریکایی در پاریس غایب است، این بهترین فرصت برای حسن یزدانی است تا یک مدال دیگر المپیک به ویترین پررنگ و لعابش اضافه کند؛ ولی اینها همگی در گرو محققشدن داستان دوم است که تلخ و دارک نشان میدهد.
یزدانی کتفش را به تیغ جراحان سپرده و بهتازگی به تشک برگشته. او آنقدر درگیر فیزیوتراپی و آمادهسازی است که حتی فرصت حضور در اردوی اول تیم ملی را از دست داده است. از آنجا که کمتر از سه ماه به بازیهای المپیک مانده، این نگرانی وجود دارد که نکند به لحاظ جسمی و ریکاوری، در موعد مقرر آماده نشود و نتواند در المپیک کاری از پیش ببرد؛ بهویژه اینکه پیشتر علیرضا دبیر، رئیس فدراسیون کشتی هم ابراز نگرانی کرده و از این گفته که در ایران هر کشتیگیری که کتفش را عمل کرده، دیگر آن کشتیگیر سابق نشده است. پس، اتفاق بدتر برای حسن یزدانی، تصور این سناریو است که او نهتنها شانسی برای گرفتن مدال در المپیک نداشته باشد؛ بلکه اصلا نتواند به این بازیها اعزام شود.
در چنین فضایی است که فدراسیون کشتی تصمیم مهمی گرفته و به این نتیجه رسیده که یزدانی را در فاصله ۵۰ روز مانده به بازیهای المپیک، به رقابتهای کشتی مجارستان اعزام کند تا میزان آمادگی او و پاسخدهی کتفش به عمل جراحی را بسنجد. تا به اینجا همه چیز منطقی به نظر میرسد؛ ولی در یکی، دو روز گذشته، چنین تصمیمی بخشی از جامعه کشتی را آشفته کرده و فریاد وا اسفا سر دادهاند که حرمت قهرمان حفظ نشده است.
اینجا روایتها کمی متفاوت است؛ مثلا خبرگزاریهای نزدیک به دولت از این شایعه نوشتهاند که یزدانی از مسئولان فدراسیون کشتی درخواست کرده بدون حضور در مسابقهای، به پاریس اعزام شود که با پاسخ منفی اهالی فدراسیون مواجه شده است. پارهای دیگر هم از این میگویند که رقابتهای مجارستان برای حسن یزدانی سنگین است و نباید او را به چنین تورنمنتی اعزام کرد؛ بهویژه اینکه ممکن است آرون بروکس هم در مجارستان باشد و کار را برای حسن یزدانی سخت کند. چ
نین تحلیلهایی باعث دوپاره شدن نظریات علاقهمندان به کشتی شده و حالا با حسن یزدانی به گونهای رفتار میشود که گویی قرار است تبدیل به یک بحران ملی شود. در اینکه حسن یزدانی پرافتخارترین کشتیگیر ایران است، تردیدی وجود ندارد؛ در اینکه شأن او باید حفظ شود، هم شکی وجود ندارد؛ ولی مشخص نیست اعزام او به یک تورنمنت خارجی چطور میتواند موارد بالا را نقض کند. چنین تفکراتی اهمیت بازیهای المپیک و کسب افتخار را قربانی یک اسم میکنند؛ البته اسم حسن یزدانی اعتباری برای کشتی ایران است؛ ولی فرض محال، اگر یزدانی با ناآمادگی و بدون محکخوردن به المپیک برود و آنجا حتی قبل از رسیدن به فینال با نتیجهای اسفبار به کارش در پاریس پایان دهد، آیا حرمتش حفظ شده است؟
ضمن اینکه چنین جریانی باید پاسخگوی این پرسش مهم هم باشند که چرا حسن یزدانی حاضر نشد کتفش را زودتر عمل کند تا بهموقع برای پاریس مهیا باشد؟ چرا یزدانی اجازه داد شایعاتی که میگفتند او برای رسیدن به پاداش بازیهای آسیایی، جراحیاش را به بعد از هانگژو موکول کرد، شکل بگیرد؟ حالا آنها باید پاسخ دهند که اگر المپیک برای یزدانی و اعتبار کشتی ایران اهمیت وافری داشت، چرا او کتف آسیبدیدهاش را زودتر به تیغ جراحان نسپرد؟
اینها البته بخشی از این دوپارگی موجود است؛ چراکه باید آن روی سکه؛ یعنی کادر فنی را هم دید. حسن قرار است در فاصله ۵۰ روز مانده به المپیک به مسابقهای خارجی اعزام شود؛ اگر او بدرخشد که حرف و حدیثی نیست و با شایستگی راهی پاریس میشود و بسیاری را امیدوار میکند که مدال دیگری برای کاروان ایران بگیرد؛ اما اگر حسن ناآماده باشد، آیا ۵۰ روز، زمان کافی برای مهیاکردن یک کشتیگیر دیگر برای اعزام به پاریس خواهد بود؟
بدیهی است که این دوگانگی نیاز به ظرافت خاصی دارد که بدون دخیلشدن احساسات باید دربارهاش تصمیمگیری شود. حسن هم تا رقابتهای مجارستان به قدر کافی فرصت دارد تا توان از دست رفتهاش را بازیابد و خودش را در غیاب گربهسیاه آمریکاییاش محکی جدی بزند. محکی که سربلند بیرونآمدن از آن میتواند تکلیفی جدی برایش قلمداد شود. یزدانی حمایت فدراسیون را دارد؛ ولی بعید است این فدراسیون هم حاضر شود چشمبسته روی کتف آسیبدیده حسن قمار کند.